Duizenden jaren lang hebben mensen zich rond kampvuren verzameld en naar de nachtelijke hemel gekeken, terwijl ze de sterren bestudeerden.
Dankzij telescopen en satellieten en de vooruitgang in de moderne technologie hebben we nu meer ontdekt over Gods hemelse schepping dan ooit tevoren: diverse planeten, interstellair stof, mysterieuze zwarte gaten en miljarden andere sterrenstelsels.
Wat wij hebben ontdekt is echter niet nieuw voor God. Het zijn precies dezelfde hemelen en precies dezelfde aarde die Hij aan het begin der tijden tot bestaan heeft gemaakt. We staan eigenlijk nog maar aan het begin staan van wat er nog ontdekt moet worden. En toch leidt de uitgestrektheid van de hemel en de schittering van het ontwerp ervan naar zowel nederigheid als aanbidding.
In Psalm 8 schreef David:
“Ik kijk naar de hemel die U hebt gemaakt. Ik kijk naar de maan en de sterren die U daar een plaats hebt gegeven. En ik denk: een mens is niet belangrijk, en toch denkt U aan hem. Een mens is maar klein, en toch vergeet U hem niet.”
Psalm 8:4-5 (BGT)
Dezelfde God die de zon, de maan en de sterren aan de hemel hing, heeft ons ook geschapen. Hij heeft jou geschapen. Het is verbijsterend om te denken dat Hij ons als Zijn gewaardeerde creaties beschouwt.
Net als David zou dit ons nederig moeten maken en ons tot aanbidding moeten dwingen.
Wie zijn wij tenslotte om geliefd, gekozen en verlost te worden – vooral als we het niet verdienen? Wie zijn wij, als we de grootsheid van onze Schepper in ogenschouw nemen, die naar Zijn beeld is gemaakt? Wie zijn wij dat God aan ons denkt? Wie zijn wij dat Hij zorgt voor de details van ons leven?
Wij zijn Zijn volk. Zijn kinderen. Wij behoren Hem toe.
Laten we vandaag dus vertrouwen op onze creatieve, medelevende en liefdevolle God. Hij is waar we ons vertrouwen in zullen stellen. Hij is waar wij onze hoop op zullen vestigen.
Uw broeder in Christus, Johan Wopken